Türk Çağı Şiiri - Alparslan Aydın

Altay’ın zirvesinden Nuhça bir tufan koptu
Cihanı kendisine yurt yaptı, vatan yaptı.

Oğuz’un börüleri koştular çağdan çağa
Ne haine aman var ne de zalim alçağa

Bilge Kağan haykırdı “Ey Türk, titre, dön” diye
Unutma Türklük sana Tanrıdan bir hediye.

Ötüken’den öteye durmadı hiç atları
Zalimin boynundaydı şimşekten pusatları.

Alper Tunga’nın ruhu Alparslan’da dirildi
Acun denen ödlekten her bir hesap soruldu.

Orhun’da çağlayarak coşkun Türklük pınarı
Söğüt’te dallandırdı beş bin yıllık çınarı.

Kök saldı üç kıtaya dalıyla, yaprağıyla
Şehit şehit büyüyen mübarek toprağıyla

Bir müjde yankılandı İstanbul’un surunda
Tüm çağlar aydınlandı Hak Muhammed nurunda.

Söktü tüm zincirleri karanlığa dur deyip
Aydınlattı geceyi şehadetle süsleyip

Rabb’im kutlu sancağı verdi Türk’e emanet
Düştü çok kez toprağa, etmedi hiç ihanet .

Büyük Turan ülküsü beş bin yıldır tek gaye
Yarından da çok yakın, yazılacak hikaye.

Dünün mührü bizdeydi yarının da olacak
Dünya nizam âlemi yine Türk’le bulacak.

Bunu bil buna inan, atan da hep inandı
Türk’ü hep sancak yapan güç; bu ruh, bu imandı.