Turgut Çört Şiirleri - Şair Turgut Çört

Ne kadar hassas olsan da,
Herkesi mutlu edemezsin.
Hep eğrilmeyip doğrulsan da,
Herkesi mutlu edemezsin.

Nam salsan medeniyetinle,

Başlarken bile sonunu düşünürsün bu alemde,
Her şey başlarken bitmeyi gözler.
Çekinme söyle ne yazmak isiyorsun bir kalemde?
Her şey başlarken bitmeyi gözler.

Ne acı varlığını verenin varlığını unutman,

Aşikardı, artık göründü sonu,
Vardık ne umut ne Aşık var şimdi..
Hayat durdurmuyor kaosunu,
Artık ne komut ne ışık var şimdi..

Bir zamanlar bir adam vardı,

Aldanmayın yalan sözlere,
Gerçek asrın içinde gizli..
El uzatalım öksüzlere,
Onlar sırrın içinde gizli..

Ademoğlunda hazine saklı,

İman ettiysen ibadete sarıl,
Anlamazsan kalkar yatarsın abid..
Küs dünyalığa, ihtirasa darıl!
O zaman perdeye atarsın abid..

Allah bir, Resulu Ekrem Hak;

Dünya denilen imtihan okulundayız,
Elem nedir insan bilmek istiyor.
Dün geldik her an gidiş yolundayız,
Ölüm nedir insan bilmek istiyor.

Hayaller kurup da taşıyor insan,

Kardeşim kim ne derse desin,
İnsan Kendini Kendine saklar.
İster helal ister haram yesin,
İnsan Kendini kendine saklar.

Düşüncesi, düşleri ve ihtiraslarıyla,

Beden ruhun farkına varınca,
Ruh nefsi yenince insan olur..
İnsan nefsi eğitip çağırınca,
Beşer içinde en ince insan olur..

İnsan şuurunun eğer farkındaysa,

Ne diyeyim? Karadeniz’in Alp’i, Eren’i,
Hakettin! “İyi ki varsın Erenim..”
Unutmayalım sana o yiğit yüreği vereni!
Hatırlattın! “İyi ki varsın Erenim..”

Küçük bedeni ölümsüzlüğe gömüldü,

Ah Karabağ’ım, ah can Azerbaycan’ım!
Senin derdin ile hep yanıp tutuştu canım!
Sayende bir’den bin’e çıktı heyecanım..

Kader yirmi sekiz yıl sonra güldü yüzüne,
Karabağ bağlandı hasretle özüne..