Turgut Çakır Şiirleri - Şair Turgut Çakır

Bu aşkı dünya biliyor
Sen bilmiyorsun
İndirdin yamuk gözlerini
Bu aşkı dünya biliyor
Sen bilmiyorsun
Baban biliyor

Bu gece güzeller güzelini gördüm
Çiçeklerin özünden sevgimi ördüm
Gönüller bahçesinde gezinirken ben
Cennette gezinen dostlarımı gördüm

Bülbülümsün gül dağlarında ötersin

Uçtu uçtu ne uçtu
Kelebek uçtu
Uçtu uçtu ne uçtu
Kuş uçtu
Uştu uştu ne uştu
Keklik uştu

Narin bir çiçektir papatya
Kokladığım zaman mutlu olurum
Sevinirim, coşarım
Adını yüreğime yazarım

Acı verdin bana

Bolu Güneşini gördün mü?
Gördün mü doğayla iç içe yaşayan insanları
Görmedinse bak gökten inen Bolu Güneşine
Salkım salkım ışık saçıyor çevresine
Bilirim ki Bolu insanı
güzel bakan

Huzurevi Yaşlısı Nahit Sürücüoğlu’na

İnsan doğar, yaşar ve ölür
Ölen adam görür mü?
“Her ölen yıkayanı tanır.
Eğer cennetle müjdelense

Yine çıktın karşıma
Nedir benden istediğin
Nedir?

Kaç yıl geçti seni görmeyeli
Bitsin diyorsun bu ayrılık

Gönlümde açan güldün
Kalbimde doğan gündün
Her zaman bize güldün
Huzur kaynağı oldun

Ne güzeldi o günler

Ben bir kadınım
Anayım
Gecenin yarısında
Güneş doğdu yüreğimde
Yurdum aydınlandı
El ele omuz omuza eşimle ben

Gece bir fikir geldi aklıma
Şevkle sarıldım ve başladım çalışmaya
Sıra gerçeğe yönelmeye geldi
Düşmanlarım kına yaksın ellerine
Dostlarım gelsin yanıma
İnsanlık zenginliğe kök salsın istiyorum