Behey kendini akıllı sananlar
Bilmez misin aklın
akıl değil
gözlerin gözler değil
gönlün ışık değil
Gaz lambasıyla aydınlanmak
Kendinle savaşım verdin mi?
Verseydin en değerli insan olurdun
Olamamışsın
Küçük insanları büyük mü sandın yoksa
Herhalde büyük sandığın için kaybettin
Bir yanda Tanrı'ya eğilirken
Bir gün karşılaşırsam
Görebilsem yosun gözlerini ayna çizgilerinde
Kilit ellerimle okşayabilirsem eğer kumral saçlarımı
Bilki acıların harman misali savrulduğu yerde
Ölüme giden sessiz gemi gibi giderim
Tüm evreni dolaşır
Bu aşkı dünya biliyor
Sen bilmiyorsun
İndirdin yamuk gözlerini
Bu aşkı dünya biliyor
Sen bilmiyorsun
Baban biliyor
Bu gece güzeller güzelini gördüm
Çiçeklerin özünden sevgimi ördüm
Gönüller bahçesinde gezinirken ben
Cennette gezinen dostlarımı gördüm
Bülbülümsün gül dağlarında ötersin
Narin bir çiçektir papatya
Kokladığım zaman mutlu olurum
Sevinirim, coşarım
Adını yüreğime yazarım
Acı verdin bana
Bolu Güneşini gördün mü?
Gördün mü doğayla iç içe yaşayan insanları
Görmedinse bak gökten inen Bolu Güneşine
Salkım salkım ışık saçıyor çevresine
Bilirim ki Bolu insanı
güzel bakan
Huzurevi Yaşlısı Nahit Sürücüoğlu’na
İnsan doğar, yaşar ve ölür
Ölen adam görür mü?
“Her ölen yıkayanı tanır.
Eğer cennetle müjdelense
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!