Tuncer Akbaba Şiirleri - Şair Tuncer Akbaba

Bir zamanlar merhamet kaplamıştı sînemi,
Hemence ağlar idim görsem gözdeki nemi.
Ve açardım mazluma rahmetten şemsiyemi.
Bir zamanlar merhamet kaplamıştı sînemi.

Akrepler yelkovanlar indi tepeme bir bir.

Sözünde hilâf yok aşkında hile.
Ziyneti Rahman'dan benziyor güle,
Hudutsuz türküler dilde bülbüle,
Kalem kaş altından bakar sevdiğim,
Hasretin yüreğim yakar sevdiğim.

Bu dünya ya kahpe diyen deyyuslar,
Kahpe sensin fitne sensin şirret sen.
Ellerini dost kanıyla yumuşlar,
Züppe sensin, ibne sensin, namert sen.

Laf değil idrardır ağzından çıkan,

Ben konuştum,
Her şey konuştu.
Her kes bağırdı, çağırdı.
Herkesin kulağı sağırdı.
Kimse duymadı kimseyi.
Ortada bir gürültü vardı.

Kalkıp uyansam vakt-i seherde.
Rahmete dalsam vakt-i seherde.
Hakka yalvarsam vakt-i seherde.
Aşka boyansam vakt-i seherde.

Tevbe et kurtul vakt-i seherde.

Eyledim arzı-hal yolladım yâre.
Gurbet ellerdeyim kaldım biçâre
Türlü merhem olsa kapanmaz yâre.

Bir ceylân bakışlı yar vurdu beni
Kalem kaş altında tel vurdu beni.

Be hey dostlar gelin dinleyin hele,
Bu türküye siz de âşinasınız.
Kırık bir sazı var almış eline,
San ki dedem Korkut var sanırsınız.

Öyle şiir düzer yürekler erir,

Ulan dünyâ sana sözüm kalmadı.
Kırıldı kundağı sazım kalmadı
Adalet denilen mazlum, bulmadı,
Neyine bağlanıp nene güleyim.

Yola düştüklerin yolda satarlar,

Kime ne söyleyim kime ne deyim
Ben kendime daha söz geçiremedim.
Şu fani dünyanın cazibesinden
Ben nefsimi daha vaz geçiremedim.

Gidersin elbette sıladır sıla,
Gitme denir mi hiç böyle bir yola.
Günlerdir hayalin bu fakir kula,
Teselli olsa da artık yetmiyor.

Seni görür oldum baktığım yerde,