Tuncer Akbaba Şiirleri - Şair Tuncer Akbaba

Bir gece bir gündüz hep kovalamaca,
Bir yanıp bir sönen yalan Dünya sın.
Bir iniş bir yokuş köşe kapmaca,
Bir akrep bir melek, yılan dünyasın.

Bir bahçeye girdim dala konayım
Bir çift söz azığım kime sunayım,
Dert dolu göz yaşım kime yanayım
Bir diken gül oldu sofrayı serdi.

Dedi bülbül işte bu senin gülün,

Uyudum yıldıza aslı hamakta,
Aydede başımda ninni çağırır.
Loş ışığıyla dipsiz karanlıkta,
Dilsiz dev kimsin diye böğürür.

Bir kervan görünür Kaf dağlarından,

Pek kibardın asmazdın hiç yüzünü,
Duymazdın ya kesmezdin de sözünü,
Bildiğince çalar idin sazını,
Şef de sendin koro da sen be Hasan.

Mavi boncuk dolu idi ceplerin,

Haydi yiğitler düşün yollara,
Çalmadık yürek, kapı kalmasın!
Şefkatli vefakar açık kollarla,
Sarmadık kanayan yara kalmasın!.

Ay-yıldız altında vatan postunda,

Yeter artık yer kalmadı cebimde
Avuç avuç boncuk doldu her yanım.
Ne bir duygu ne his kaldı içimde,
Kırk kat giydim bak gene de üryanım.

Arada bir sever öper koklarsın,

Leyla leyla derdi, derdi Leyla'ydı
Elleri leylaydi gözü leylaydı.
Yalnızlık ufkunu esir eylemiş,
Lafını sözünü zehir eylemiş.
Adını andıkça kanardı yara,
Ve biçare kaldı o bahtı kara.

Ufkumun ışığı söndüğü anda,
Sen bana yolumu bul öğretmenim.
Bunalıp çaresiz olan zamanda,
Doğruyla aramı bul öğretmenim.

Feleğin tekeri çiğnerken beni,

Kılıç idi sazı kalkandı sözü,
Vatan hasretinden yanardı özü.
Düşmezdi dilinden ayı yıldızı.
Bayraktı surlarda Ozan Ârifim.

O en sevdiğiyle imtihan oldu,

Koskoca bir sahne şu dünya yeri,
Her gelen oyuncu oynar rolleri.
Kimi baş aktördür kimi figüran
Sergiler kendine düşen halleri.

Kimi irticalen arzeder endam,