Akmayan Tuna’ya aktı gözlerim
Koşar adımlarla yaklaştım ona
Kaldık mı yine yalnız baş başa
Akmıyordu hâlâ, zamansız oldu
Çok da derindi sızısı, amansız baktı
Öylece baktım uzun uzun ve aktım ona
Heybetli Tuna Koca Tuna
Sardı çekti beni yâdına
Fısıldadı bir türkü kulağıma
Bir dert çöktü bağrıma,
demir olup düştüm suyuna
düşlerimde uyuttum onu
etrafını yıktı sonra çatladı toprak
kükredi bir ses derinlerden
sen ne bakıyorsun ki bana
aynı kaderi yaşamadık mı
akmadan kalmadık mı dedi sonra...
Akmadık Tuna akamadık hiç
kalakaldık bir buhranda
sen deliysen bil ki ben sana demir atmış bir deliyim
ne bozguna ağladık ne de muştunu duyduk
bir velveleyle uyandık tutuştuk
bekleyişe sarıldık ümit bağladık
ben o ümitlerden kalkan yaptım
hesaplaşmadan düşmem toprağına...
Baktım sonra yanımdaydı Tuna
Koşar adımlarla ilerledim biraz daha
Yoldaş oldu o da bana
Akıyordu o da ben de zamana
Yukarıya çıkınca daha bir kırmızıydı
Umarsız bir havası dertsiz bir havzası vardı
Heybetli Tuna Deli Tuna
Kaynağına doğru yabancı aktıkça bizimdi
Gövdesinde bir hüzün akmayışı sizindi
Saran bizmişiz onu seven biz
Mavisine biz talipmişiz de alına siz...
Gel şimdi salına salına
Akabilirsin ruhumdaki sızıma
Dönüşte anlaştım ben Sava’yla
Fısıldadım türkümüzü onun kıyısına
Ben seninle barıştım var git sen de yoluna
Bağlanacaktır kaderimiz bir gün
Hem de Belgrad’ın Kale Meydanı'nda
Sava gibi kucaklaşağız biz de Tuna’yla...
12 Şubat 2025
Leyla Şerif EminKayıt Tarihi : 6.8.2025 13:18:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!