Tülin Çay Şiirleri - Şair Tülin Çay

bir gün karanlık susuşta kalan
bir yüzleşmeyle eriyecek onca söz onca hikaye
dal budak vermek varken durduğumuz yerde eriyip gidecek mi öyle
kesiştiğimiz yerde
hangi sorgu getirecek
her gün daha hızlı yaşlanan

içinde yaprak kıpıdamazken
kıpır kıpırdır hayat
bugünki sen yarınının aynıı değil
gözyaşlarında seni inleten
bazen çıkmaması grreken seslerdir yürekte
her yürek bir dünya

Küçük bir çocuksun sen
erken büyütülmüş
Koynunda bilyeleri eskitme gümüş gibi hala
Yüksek duvarlı odanda
ruhun kalmış çırılçıplak
acıyı beslemişsin umutsa suratı kaşık kadar kalmış

Bugün düşümde dolaşmışsam cadde cadde sokak sokak
seni yeniden içimde buldum memleketim
bugün duruyorsam ayakta
her taşında gözyaşımın kanımın izi var diyedir
en yakınlarım bana en uzakken
beni sardın sarmaladın

kırık bir gülüşün, bin öyküsü vardır
Bin Tanrı ili! bile duvarlar yazmış
Aşk öyle bir tütsü ki bütün dünya tabi olmuş,
Günü gelmiş az bir ağu olmuş tahttan indirmiş

Günü gelmiş yılanı deliğinden

O EV(onüç yaşında)
O EVİN BÜYÜKANNESİ
kiminin annesi kiminin babaannesi kimine yenge
Dolanır durur bıcır bıcır
Bir iner bir çıkar taş merdivenleri
Yokla var arası ayaklarında bir uçak

Apaydın da bir okul
sana hasret beklerken
kilit vurur yüreğine
camı perdesi çekili öylece bekler
tek bir taşı kalır merdiven önünde

Nefretin öyle büyük olmalı ki
Dize getirmeli okyanusları
Bir volkan olmalısın, püskürmek için deliren
Küllerinden doğarcasına,
Sırtına basarak gökyüzüne yükselen

SEFİL GÜZELLİKLER
Beni kendinden yarat
Etsiz, kemiksiz
Düş gücüm yadsımıyor yaşamın esrikliğini

Gözyaşımıın ucuna değdiğinde

senden öğrendim bir sabrım olduğunu hatırlamayı
senden öğrendim sabrın aşkın metanetin zamana bağlı olduğunu
senden her yıkılışımda ayağa kalkmak için bir nedenim olduğunu öğrendim
sevginin gücünü , umudu, direnci diri tutmayı senden öğrendim
yaşamak için bir şansım daha olduğunu
yapabilirmiş insan, herşeyi kendi yönüne çevirmeyi,'' güneş' i aynaya tutmayı, aynayı kendine bakmak zorunda bırakmayı senden öğrendim