Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
27 aralık 1977 -
anamın kızı, babamın oğluyum.
siyahın içindeki beyaz. kaşının köşesinden dönenleri
çoktan unuttu. içi dışı bir şiir. ağlarken gülüyor. hâlâ yaprakların geceleri el açtığını düşünüyor bu yüzden
kendisi için rüzgâra kımıldamıyor. esmer ağrı...
hayatın üstünden geçip, kendini karalıyor. iç okuyor.
kimi aynaya bakar, kimi ay'a...
ayna benim gölgemi ne bilsin?
