Tükettin Beni Şiiri - Fevzi Emir Yılmaz

Maksâdın ne idi anlayamadım,
Ömrümü versemde de sana yaranamadım,
Koştukca peşinden hep adım adım,
Çıkmaz bir sokağa yol ettin beni.

Kavlimiz bu'muydu senin'le söyle,
Söz verip ardından dönülmez böyle,
Sapı ben'den olan kör balta ile,
Kesip bir ateş'te kül ettin beni.

Neyin eksilir'di sözünde dursan,
Kanamazdım böyle alnımdan vursan,
Duygular yapmacık gönüller korsan,
Bir vahâ içinde çöl ettin beni.

Böyle isyankâr olmazdım
Alın yazı'ma,
Gam yemezdim git deseydin yüzüme,
El'de görsem inanmazdım gözüme,
Nûrunu yitirmiş kör ettin beni.

Ne çıkar'dı şu gönlüme kulak verseydin,
Katlanırdım her zulmüne biraz sevseydin,
Şu dimdik başımı önüme eğdin,
Hayırsız bir aşk'a kul ettin beni.

Harcadın sevgimi bir ihtiras'la,
Bilseydim peşinden koşmazdım aslâ,
Şimdi bir hiç oldum dün'e kıyas'la,
Tedâvülden kalkmış pul ettin beni

Nefes alıyorum diye yaşıyor sanma,
Deseler'ki emir sağ'dır duy'da inan'ma
Belki ten içinde bir can var amma,
Musalla üstünde sal ettin beni.

FEVZİ EMİR YILMAZ