Tükeniyoruz Şiiri - Eza Ak

Tükeniyor ve tüketiyoruz
Sınırlarımızı, dostlarımızı, geçen zamanımızı tüketiyoruz
Umut taşıyıp ter döken çocuklardık
Tek günahı bahçeden elma çalan
Fesatlık ve kin beslemeyen çocuklardık
Büyüdükçe umutları tükettik
Hayalleri sattık
Birileri için kendimizi çukura attık
Düzelmez ve kaybolan birer varlık olduk çıktık
Kimini ailesi yok etti kimi ailesini
Kimini aşk yok etti, kimi aşkı
Korktuğumuz o top kesen dedeler
Bu günlerde gözlerimiz arar oldu onları
Ama artık oyunun açılmaz bu perdeleri
Sevginin gücü de yetmiyor kavuşturmaya sevenleri
Vatan aşkı da tutamadı çekip gidenleri
Kafesledi bizi bu kör dünyanın giderleri
Belki diyoruz arar sorar birileri
özlüyoruz şimdi geçmiş günleri
Ben her şeye katlanırım
Sensiz şu dünyaya katlanamaz oldum
Sığamaz taşar oldum
kin öfke doldum
Gözlerimi tavana dikip yaşlarla yumdum
sen yanımda olsan ne ışığa gerek var ne de bir lütfa
Bir mum yeter bize gözlerin parlasa yeter sonuçta