Tükeniş Şiiri - Mücahid Yasir Kınalı

bir gecemi yazamam sana
bir de sensizligi...

kalbim agrımıyor artık
öylesine nefes almıyorum
bir Agustos günesiyle
titriyor ama üsümüyorum...

sen;
fırtınadaki bir mum gibi yakıyorsun icimi de
yandıgımı haykıramıyorum
bir gölgene...

oysa ben;
hayata elvedamı coktan cekmistim
tozlu rafların arasına
adamlıgımı coktan cekmistim

gözlerin yetmiyor ki..
karanlıgımı delmeye
yetmiyor ki
bu kahrolası tozları silmeye

bir tanem;
damarlarımda akan her neyse
o asktandır diyemem

seni bin kere severim ama
bir seni sevdigimi söyleyemem

utancını utancıma ektin
bundan böyle özlemi cizemem
ben ki dün ki cocuk
senden büyük sözler söyleyemem....

ellerimi kapatmısken mutluluga
ellerine yıldızları seremem...

aglamayı senden önce ögrendim
gülmeyi seninle de beceremem
bosluga giden yolumda
benimle gelir misin diyemem.....

sen! dirilis olsan bile
beni diriltecegini bilemem
seni bin kere severim ama
BİR KERE SENİ SEVDİGİMİ SÖYLEYEMEM..

bir sevdamı anlatamam sana
bir yalnızlıgı...
bir de sensiz ölümün ızdırabını....