Tükendi Nakdi Ömrüm Şiiri - Rıfat Efendi

Tükendi nakdi ömrüm dilde sermayem bir âh kaldı
Nevası âridir dilden ne yarandan nigâh kaldı

Derûni derdimi lokmana gösterdim,dedi eyvâh
Bu derdin dermanı yok çare ancak bir ilâh kaldı.

Kara günlerde mi halk eylemiştir kim beni mevlâm
Tutuldu şemsi bahtım gonca güllerim siyah kaldı

Perişan halime hiç kimselerden olmadı imdad
Halim arzetmediğim şâh-ı vezir padişah kaldı

Bu Rıf’at varını yaran uğruna eyledi yağma
Elimde sade bir keşkül başımda bir külah kaldı.