Tükendi Şiiri - Ahmet Yılmaz 3

Güneş battı, ay doğmuyor erenler
Bacalar köreldi, duman tükendi
Gam, keder yüklendi kara trenler
Çığlığımız suskun, “aman" tükendi

Yoksulluk zirvede, milyonlar sefil
Yandaş bile size olmuyor kefil
Kaptan beceriksiz, tayfalar gafil
Artık sığınacak liman tükendi

İnsanımız niçin feryat ediyor
Bilenlere soramadık, ne diyor
Özgürlüğü kovaladık, gidiyor
“Geri dön" demeye zaman tükendi

Her adımda ihanete sapan çok
Arsızlığa, yüzsüzlüğe tapan çok
Din adına bezirgânlık yapan çok
Ahlak sıfırlandı, iman tükendi