Tuhaf Şiiri - Ehli Hüzün

Bir sokak lambasının altında buldum kendimi,
Tek bir kıpırtının dahi olmadığı bir sokak ortasında,
Üzerime bir bir düşen karlara aldırmadan...
Hem çok cesurdum şu soğuğa meydan okuyacak kadar,
Ve hem çok yürekliydim eksi otuzlara aldırmadan seni hayal edecek kadar,
Hem de çok korkaktım yapayalniz sokaklarda nefesimden bile ürkecek kadar...
Hem çok mutluydum seni bu kara kışa rağmen unutmadığım için,
Hem çok hüzünlüydüm şu dondurucu soğukta yere düşen ve erimeye mahkum kar tanesi kadar...
Hem bahardı bana bu kış senin varlığın bana yettiği için,
Hem kuru ayazdı ve yokluğun kadar soğuktu...
Evet çok garipti...
Evet tuhaf...
Ve haklısın.
İşte seni sevmem de böyle bir şeydi...
Ve senin beni sevmemen de...