Bir şiirde tanıştık İpek kızımla.
Arz ediyordu bağırarak,ona yapılan haksızlıklara.
Belli ki çok yaralı,çokta kızgın
Hem hayata hemde yapılanlara.
Sonra sesini duydum,ipek sesini.
Korkuyorum işte,ya gelmezsen diye,gelipte göremezsen.
Çok geç kaldım deyip üzersin kendini diye.
Korkuyorum ulan korkuyorum,kendini yersin diye.
Bakmadığım ,ay parçası yüzünü asıp,artık mutlu olamazsın diye.
Bensiz ne yaparsın diye,korkuyorum işte.
Senden sonra şehirler girecek belki aramıza,
Belkide öleceğiz birbirimizden habersiz
Şimdi gidiyorum çünkü,çünkü
Kırdım zincirlerimi,yaktım limanı,kurtuldum senden.
Ne kokun kaldı burnumda,ne adın aklımda.
Altını Sarraf,Yarayı Cerrah bilirmiş.
Ben seni yanlış bilmişim.
Gelme gayrı mühür vurdum Kalbime….
Şissst sessiz olun ,yeni uyuttum acılarımı.
Yeni kapattı gözlerini,huzur dediğim o şey, içimde bir yerlerde artık.
Sizin hiç sevdikleriniz öldü mü, çok inanmışken
Yani Çok sevdiğini iddia ederken, bir anda yok oldu mu mesela
Benim oldu….
İnsanım ben, özlerim işte, hakkım değil mi
Aklımdan çıkmazsın belki,belki gülüşlerin
Kızmaların,sevmelerin
Özlerim ben gülüşünün kıyılarını, uykulu göz kapaklarını
Belki şarkı söylemeni
Sen simdi gittin diye,seni görmüyorum,sesini duymuyorum
Kokun burnumda degil ya hani.Benide gitmis saniyorsun degil mi.
Parmak izi silinir mi?
Burnumdaki kokun yahut.
Yada gel rüyama al kendini,al kurdugum hayalleri.
Sen benim,doğru saydığım tek gerçeğim
İçimde yaşadığım saklım,kimselere anlatamadığım.
Delilik bu dedikleri aklım.Karşıma çıkan son şansımsın.
Dizlerimdeki kanayan yaram,kalp ağrım.
Ruhumu sarıp sarmalayan,günümü,gecemi aydınlatan PİRAYEM
Bilir kişiymis adı,kalbim sızlıyor benim ne bilsin acısını
Sarı bir bina, kafamın içi mezarlık
Bir telaş var şimdi burada
sanki kalp ağrısı,sanki gönül yarası
Manisada sarı bir bina
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!