Kirpiklerinde saklıydı sevgim
İmkansızlıksa
Hiç bu kadar imkansız olmamıştı,
Hüznümü kalbimde öbek öbek taşıdığım günlerdi
Sesinse,
Kolu kanadı kırılmış
Bir kuş kadar yorgundum çoğu zaman,
Hayat yordu en çok
Ve bazen diyorum ki
Bir kelebek kadar kısa olabilseydi ömrüm...
Bir çocuk ölmüş bugün
Hiç görmedim gözlerini
Hiç sevmedim ellerini
Ama acısı içimde
Duydum- bir çocuk ölmüş
Bana ilham veren neydi
Dağın başındaki küçük bir evmi
Tepemden geçen
Türünü bile bilmediğim irice bir kuşmu
Karşıdan karşıya geçmeye çalışan
Yaşlı bir amcamı
Oradaydık,
Birlikteydik,
El ele değildik belki ama
Gözgöze, kalp kalbeydik
Şimdi deseler ki,
Onsuzluk!
Eskiden şiirleri severdim ben
Yazardım, okurdum
Yüzüme yılların yorgunluğu
Engebeli çizgiler düşmeden önce
Bazen bir kadına,
Gün karardı
Gün durdu gecelerde
Hangi yeşili anlatayım şimdi sana
Bir sevdan bir sigaram var şimdi yanımda
Hangi acımı saklayayım yokluğunda
Bir kahve çekirdeği bile gözlerini hatırlatıyor
Bazen bir deniz kıyısında
Bazen bir uçurumun kenarında
Bazen bulutların arasında buluyorum kendimi
Hep bazenler, belkiler, iyikiler
Kendime yer seçemiyorum
İhanetin tozunu, toprağını savurdun üzerime
Kirlenmiş bir sevda,
Yıkık bir şehir..
Ne yapmalı bu aşk adına?
Seni tutup içimden fırlatmalı mı,
Sen özgür kelebek
Bense karanlığa hapsolmuş kader kurbanı
Hangi yüzle,
Hangi cesaretle severim seni
Kalbime çalınmış ince bir sızı
Geceden sabaha uzanan amansız dualar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!