Yaşamak ezeli olmak ise,
Ölüm ebedi kalmaktır.
Can gidecekse ecelle,
Ruh baki kalacaktır bedende.
Bazen Ferhat olur dağları delersin,
Yine de yaranamazsın Aslına.
Bazen de Nazım olur ömrünü verir beklersin,
Sonra bakarsın ortada ne köy var, ne kasaba.
Aşk bunca değil mi işte...
Karanlık gecelerin altında parlayan yıldızlar gibisin,
Öyle naif öyle parlak.
Lakin bende o yıldızları seyreden soytarı gibiyim,
Öyle üzünç öyle bedbaht.
Sen sevinçle yazılan bir şiir,
Öyle masum öyle kusursuz.
Bana baktığında çiçekli süsler görebilirsin,
Oysa arkası zifiri karanlık.
Haykırıyorum duyuramıyorum sesimi,
Duy artık beni,bul bir köşede.
Neden hiç sevmedin beni?
Onda olup bende olmayan ne peki?
Kirpiklerim mi eksikti,
Yoksa kaşım, gözüm mü yamuktu?
Onu benden iten neydi?
Birileri var seviyorum der,
Aşka küstürür.
Birileri var seviyorum der,
Aşka aşık ettirir.
Aradaki fark bu sadece.
Aşkından oldum deli divane,
ciğerim pâre pâre,
Gel etme,eyleme benim didarım.
sensiz hâlim öyle müşkül,öyle pespaye
Bir tutam sonsuz mavilik,
Ayna gibi duruyor karşımda.
Sessizce fısıldıyor özüyle dilini,
Duyumsayamıyorum, ama hemen salıveriyorum kendimi.
Benim lügatımda yok bırakıp gitmek,
Hatırlarım yine ben seni.
Bazen bir şarkı melodisin de mırıldanırım adını,
Bazen de hiç olmadık zamanda aklıma gelir karīmın.
Ben zaten sen olmuşum,
Sen ise ben.
Göz perdemdeki sen miydin yoksa sensizliğinmi?
Umut kırıntılarım mı yaşatıyordu seni içimde?
Unutuyormuydum acaba seni hiç bilmeden?
Ama nasıl sensiz yaşardı bu beden.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!