Ağaca asılmış bir kan
Gövdesinden ayrılmış başının düşünceleri hâla taze
Ölüm gibi bakması palavra
Hissiyatı acılarında körpelenmiş bir adam
Belki yaşlı belki olgun ama hâla taze
Soluk yüzü Şafak gibi parlak
Kördüm yenildim
Birkaç acıya bilendim
İnsan insan derler bilseler neylerler
Bu acıya insan olmasan ne eyler
İçimde yarası kavurur beni dem eyler
Aşkın beni yakar bedenimi har eyler
Ah Sevgili
Gözlerinin ardını görebiliyorum
Konuşmasan da okuyabiliyorum dudaklarını.
Düşündüğüm bir an bir bakış değil
Bir varoluş bunlar tamamıyla.
Ait hissediyorum sana dünden bugüne
Derinlemesine bu acının eşiğinde
Sana geldiğim yol tükenişimdir
Akşamın sonu serabın bitişi gecenin evveli mehtabın gelişi.
Bak bulutlar pembe gün batıyor
Elinde ay ışığı,adam karşımda duruyor
Bak gün ağarmış geceden senin sonun bu
Denize karşı bir sabah oturduğum iskelede,
İzlediğim en güzel manzaramsın.
Seni düşünmek,seni düşlemek gibisi yok.
Bir yakamoz kıyısında,
En içten dileklerimin sebebisin.
Seni sevmek için şair olmaya gerek yok.
Çünkü sen zaten, şiirsin.
Fakat bunlar yeterli değil.
Bütün bu hayat sadece sen ve ben
Bir ikilemden ibaretiz şimdi
Elini tutsam tohumdan filizlenir bütün acılarım
Ve acılarımı sarar tenimde hissettiğim varlığın
Adını sayıklıyorum şimdi her köşe başında
Bütün sokaklar, yollar ezbere bilir ismini
Susuyorum; konuşmaktır bu
Gözlerimle selamlıyorum seni
Kalbimle bakıyorum sana
Ve ruhumla seviyorum.
Kaç zamandır yorgunum
Elimde günün son saatinin son sigarası
Acıyı bağışlamak dedikleri bu olsa gerek
belirsizlikler meydanındayım
peşimde onlarca ses onlarca sesleniş
ve ben sağırım.
Hissetmek dedikleri bu olsa gerek
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!