Tuba Çelik Şiirleri - Şair Tuba Çelik

Umuda doğru saldım gemimi sulara.
Yıllarca bekledim, tek bir yaprak kımıldamadı.
Rüzgarlar henüz okşamadı, uykusunda yakamozları.
Haydi üfleyelim yelkenlere dostlar!
İçimize çektiğimiz son nefes bile olsa...

Basit bir konu,
Anlatılanlar tanıdık.
Umudunu arayan,
Mutsuz bir genç kadın.

Sevinçleri hüzünlere,

Mutluyduk yuvamızda.
Çalmasa da kapımız,
Olmasa da soframızda pirzola.
Yan gelir yatardık, her şey tıkırında.
Sen mi saat gibiydin, saat mi sen gibi?
Karıştırırdık kimi zaman.

Aşk bir delilik hali,
Bulamadım kendimi.
Ben kimim neredeyim?
Kimsenin yüzüne bakmadığı,
Zavallı bir sürüngenim.
Hani güvenirdim kendime,

Yastığımın altına gir yine,
Biliyorum sen orada mutlusun.
Amacın rüyalarımda yaşamak,
Gün olur belki pişman olursun.

Vakitsiz çıkma sakın yerinden!

Özgür bırakıyorum seni.
Git, vedalaş hayalimle,
Öpme resimlerimi geceleri!
Farkında mısın, ne kadar da üşüyorlar?

Dargın değil yüreğim, salıver gitsin.

Düştüm.
Kimse farketmedi.
Çelme takan olmadı hayattan başka.
Suçlayamam sevdiklerimi ve sevmediklerimi.

Biliyorum, ben kaşındım, ben düştüm.

Yüzümün yarısını hayat çaldı!
Nasıl oldu? Ne zamandı? Cevabı bir sır gibi saklı.
Bir şey biliyorum sadece;
Bir gözüm hep umuda doğru bakardı,
Diğeri ise umarsızca izlerdi hayatı.
Göremiyorum artık, tepelerden göğe yükselen ışığı.

Bir aşk olmalı...
Sır kapıları ardına kadar açık,
Aldatmamalı gerçekliğini, beklenmeyen yaz yağmurları
Ve güneş doğmalı, nur gibi, su gibi parlak...

Bir aşk olmalı...

Bu gece,
Takıp sensizliğimi boynuma,
Çok uzaklara gideceğim.
Şiirleri yarım kalmamış,
Aşkları platonik olmayan
Yeni insanlar göreceğim.