siması renge doymamış bir çocuktum da
bir yerim vardı tabloda
çabucak kök salıyordum toprağa
çevremde silüetler renkler desenler
bıçkın naralar çınlıyor kulaklarımda
alışırken gözlerim akşam karanlığına
Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Devamını Oku
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
