alfabenin kırılmamış kilidi
göğü sağsam
kiri damlıyor sözcüklerin
aynı ağızdan tükürülmüş
bulutların içinde
lanet bir cehennem
soyunup düş ırmaklarına
öpsem alnından
söz eskiyor önce
güvercinlerin tünediği
pencere önü boynum
uzak kimine göre
yabancı ve sessiz
deniz de içer kendini fakat
dem’inde değilim sesin
henüz
öl
me
di
m
Kayıt Tarihi : 25.8.2012 18:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!