hayat mücadelesiyle yorulmuş ve yoğrulmuş kadın
tramvaya bindi bir hışımla
elindeki korunmayı gerektiren edevatını umursamadı
umursayamazdı, mümkün dahi değildi
bu kadar tabya nereye gidiyordu
hani artık savaşlarda insan kullanmıyacaktı firavunlar
bu kadar insan bu saatte hangi cepheye gidiyordu?
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta