Toz Şiiri - Metin Yazgaç

Ne düş bu sevda ne de bir gerçek
Belki de bir boşluğu örtecek
Yaşadık payımıza düşeni
Gerçeği hiç kimse bilmeyecek

Kolay değildi, zor olmayacak
İçimde bir ateş, her daim yanacak
Geçmişten gelen kadın, ebediyen varlığın
Bir enkaz bıraktın, yüreğim darmadağın

İstanbul’un iki yakası
Bir daha birleşmeyecek
Üzerimdeki peri tozu
Ömrü billah gitmeyecek

 
Sen ve ben, bir nefes kadar yakın
Bir yıldız kadar da uzağız.
Sen ve ben, bir nefes kadar elzem
Ve birbirimize yazgıda tuzağız.

Ye çek beni içinde sakla
Ya da savur beni uzaklara
Ya çek beni ruhuna bula
Ya da savur beni uzaklara

Seninle geçtiğim her köprü, yıkıldı ardımdan
Her nefesin, içime işledi...
Pare pare yaradır tenimde
Tortulaşmış parmak izlerin...
Kalbim artık yönünü bilmeyen bir pusula
Ruhum bedenimle kanlı bıçaklı...
Hayallerimin enkazından bir çığlık yükselir göğe
Ve ben... hâlâ seni arayan bir zaman gezginiyim…