Toy Şiiri - Berkan Korkmaz

Ürken yüreğim, dalların ardında, yaprakların gölgesine saklı
Titreyen dizlerine sarmış kollarını, bacaklarını göğsüne bastırıyor

Ben hiç duymadım sesini
Değmedim uçuk pembe yanaklarına
Anılarımda dokunuşların yok
Uykusuzluklarımda payın yok
Herşey bir öyküydü, uyku öncesi bir çocuga

Yüreğimin gözleri kanıyor, küçük yumuk avuçlarından taşıyor...

Parmaklarımı sıkmadın
ve başın yaslanmadı ürkekce omzuma
O filmi izleyisimizde
Gözlerinin yeşili tüm duygularımın kütle merkezi olmadı hiç
ve değmedi hiç soluk dudaklarım alınına
Tüm geçenler bir video klibin tesiri duygusallığıma.

Tüm pınarlarına zehir bulaşan, tükenmişliğin uykusuna dalan yüreğim
Düşünde de o çığın altında...

Hiçbir aşk fikrine yakıştıramadım
Hiçbir kalbe konduramadım
Ben hiçbir gülüşü gölgelemedim
Sevdiğim nasıl olduda yalanların ardında
Nasılda duygusuzluğun rahatlığında

Saklı yüreğimi rüzgar savurdu meydana,
Gerçekler ulu
Gerçekler orta.

Kokusu saçlarının bir başka avuca sinerken,
Dökülürken gönlünden çağlayanlar başka iklimlere
ve dilinin aşka tohum sözlerini gözlerime söylemezken sen.

Aldatılmışlığın inanılmazlığı uyuşuk parmaklarımı saçlarıma dolarken
Kentin ortasında güneşin yakıcılığıyla başbaşa kalmış
İz bilmez bir toyum artık ben.