Hayat ne tuhaf değil mi?
Kimi sevgiden boğulur, kimi sevgiye hasret kalır.
Dönüp bakınca giden yıllara, insan bazen kendiyle kavgaya tutulur.
Yanlışlarım doğrularımın ipini çekerken anladım, gerçeklik diye bir şey yokmuş. Sevgi denen şey kocaman bir yanılsamaymış.
Herkesin işine yaradığın kadar varmışsın. Misyonlar farklı olsa da roller hep aynıymış.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta