25
Hiçbir zaman var olmamış ve var olmayan bir düzleme göre mülk sahibi daha siz ana rahmine düşmeden önce "ben sizin rızkınızı yeryüzüne saçtım. Gidip arayın bulun” diyordu.
Ne tırtıl kendisini kuşun rızkı olarak görüyordu. Ne insan aslanın pençesinde parçalanmayı minneti bir rızk olma hissiyatıyla duygular yaşıyordu.
Ne de ceylan kurdun önüne gelerek buyur ben senin bu günkü rızkınım diyordu. Akıllar bir kez peynir ekmekle insana yedirilmişti. İşte El ‘in takdiri böylesi bir anlayışın egemen olduğu ortamın içine sizi doğduruyordu!
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta