Torino Atı Şiiri - Özgün Öztürk

Torino Atı

Rüzgar, rüzgar, daha çok rüzgar.

Nefes almak zor, koşmak daha zor.

Ardında çekmek zorunda kaldığı bir yığın tahta parçası ve tekerlek.

Toprağa vuran nalların iniltisi duyuluyordur belki ölüler diyarından.

Hep aynı yol, uzun, yorucu, anlamsız.

Hep aynı yere dönmek daha zor, daha yorucu, daha anlamsız.

Özgürlüğü gaspedilmiş, işlerine gelsin diye bir barınağa tıkılmış, biraz saman verilmiş.

Ah doğanın heybetli yaratığı, kuyruğun bile var.

Dört ayağın, iki gözün.

Perişan duruşuna gökler ağıt yakabilseydi eğer;

“Senden daha perişan durumda olan var.” derdi belki.

“Daha beter bir döngüye mahkum olan, suyu biten üstelik, patatesi pişmeyen..”