Tohum gayri ihtiyari düşüverdi toprağa,
Bu da neyin nesi?
Dedi toprak,tohumun pervasızlığına.
Tohum görmemişti hiç.
Tohum tüm şirinliğiyle yerleşirken O’na
Toprak sardı,sardı
‘’Senin içinim’dedi sonra.
…
Fidana durdu tohum,
Ağaca,çiçeğe,meyveye durdu.
Taprağın tadından ballandıkça
Ballar damladıkça yer yer toprağa
‘’Senin için varım’’dedi ağaca.
Ağaç oduna durdu.
Öyle bir aşktı ki toprak
Odun toprağa durdu.
Toprak odunda kayboldu.
24/10/2013/topraktan
Kayıt Tarihi : 24.10.2013 17:28:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)