Toprak Kokusu Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Toprak, sevdiklerimizi aldığı için mi bu kadar güzel kokuyor,
Yoksa her dokunuşunda, hasretin izlerini mi taşıyor?
Bir rüzgar gibi sarıyor beni, içimdeki boşluk,
Ve her adımda yokluk doluyor nefes gibi yüreğime,
Damla damla akıyor özlemle gözyaşlarım.

İlk defa gittiğim yol,
Tattığım acı,
Tarifsiz bir dil gibiyim,
Dönüyor ama konuşamıyorum.
Özlemi anlat deseler bana,
Gözlerini,
Sözlerini,
Ellerini der susarım.

İnsan, kaç kere özler hayalindeki gözleri,
Kaç kere bekler bir sesi duymayı,
Kaç kere arar o tutup bıraktığı elleri?
Güllere kokusunu veren kim?
İşte yine hasret doluyor iliklerime.
Çığlık çığlığa yalnızlık.

Bu gece, her şeyin sayımını yapıyorum,
Kaybettiklerimi soluyorum,
Acıları soluma alıyorum,
İçimde hissediyorum kırılan camdan duvarları.
Her köşede, her sessizlikte arıyorum umutlarımı,
Hasretin bir adı olsa, babam olurdu diyorum sessizce.
Yağmurlar yağıyor yüreğime,
Hasret, babam kokuyor.
24.04.2025 16:00