Toprak Annem Göğsüme Buğday Serpsin

Avizede bir kuş durur
Duvarlara çarpa çarpa
Kafesine yorulur

Lambadaki sarı ışık
Güneşe özenir durur

Kanepenin köşesindeki ben
Birdenbire hüzne boğulur

Kanepenin duvarına başımı yaslıyorum
Boynumu bükmüşüm
Öksüzlüğüm mü tutmuş

Hangi dağın gözünden akıp geliyorum
Sağ göz pınarımdan
Yüzüme çarpa çarpa
Üç defa
Omzuma pıt pıt düşüyorum

Gözyaşım sıcak
Omzumdaki açık cezaevi tabutumda
Can çekişiyorum

Öldüğümde
Kimse ağlamasın
Bana en güzel ben ağlarım

Niye kendimi tutuyorum
Gökten boşalırcasına ağlamak istiyorum
İstanbul ıslansın istiyorum
Sokak lambasındaki sarı ışık da ağlasın
Yolların paçalarından sular aksın
İçime yığılı kalamıyorum

Yüzüme su örtünüyorum

Gözyaşım soğuyor
Buzullar erimiş de beni mi bulmuş
Tir tir titriyorum

Yecüc ve Mecüc mü çıkmış
Bu ne ürpertici bir çağ
Korkuyorum...
Kalbimin kanatılmasına hayıflanıyorum...

Dünya çalı
Ben çalıkuşu

Toprak annem göğsüme buğday serpsin
Bir tek annem kötülüğümü istemez biliyorum
Göğüs kafesimde mışıl mışıl uyumak istiyorum...