Toplama Başıma Martılarını Şiiri - Yorumlar

Şiir değil molozistan , karanlıkta bir karartı ...
Uçuşmakta üzerinde yüzlerce çıldırmış martı ...
İçinde ne varsa kusuyor , eşi bulunmaz şâir ;(!)
Pür nûr oluyor , coşuyor ; yerin üstü ve yeraltı ...(!)

Düzyazı mı , şiir mi bu ,kimse karar veremiyor ...
Seçenlerden başkaları hiç feyzine eremiyor...
Seçen gabi...okuyanlar sabi...(!) bakar körler şakşakçı ;
Münekkitler usanmıştır , mezbeleye giremiyor...


Saçmasapan bir düzyazı denemesi ...Mektup gibi karalamalar...

Toplama Başıma Martılarını


arada kalmışım seninle

konuşalım …


vakit uzak bir şehri geçsin dağılalım o okul biz çıkalım bir
koşu büyüyelim önce …

ilk adımlarını hiç unutmadım desem doğrudur kalbim tüm
adlarını unuttum ama onların …

sonra o şiir senin bu şarkı benim yazılalım söylenelim de

bu sokaklar ne kadar yarılanırsak o kadar da yaralanalım
ölelim de hatta - sen demiştin hayat bana korkaksın diye
birlikte utanalım utanacaksak


hangi rengi seviyordum aşk hangi sana susuyordum eve
dönüşler o yakışıklılık kopan fırtınalara mayıs düşüyordu
haziran temmuz üşüyordu fena

ilkyazlar nefretlere bürünüyordu hatıralarım ve her inadın
tuttuğunda sen başıma martılarını topluyordun sahil - gel
o çığlık hepsinden vazgeçiver - onu seviyorum diyordum


bir kere daha geliyordu bir kere daha gidiyordu yağmurla
kendimi uğurlarken kendimle kaç tren eskitiyorduk haller

başıboş ya da oradan oraya ürkek biraz da yorgun aksan

hiç özet yapmayı bilemediğim demler değerken kış tenler
adam oluyordu adımları - karşıma çıkmanı anlamıyordum
hangi bedel kaçıyorduk ona hiç bakamıyordum

hangi sarhoşluğa uyanıyorduk o sabah bilmiyorduk anısı


kaç kapı çalıyordu bir acı sonra – bilenişimiz doğru yerde
doğru zamanda açıyordu dilenişimizi kıyıya vuruyordu bu
biz düşümleri hani dünlerimiz hain düşlerimiz uzanıyordu


ben seni bağışladım o son ihtilalde başka çare ihtimali ile
unutmak adına mecburen u dönüşü belki de … sessizliğe
nihayet sensizliğe ihanet valsi

bunu da bana sen öğretiyordun sımsıkı sarılırken bir aşk
boğuluyordum – içimde biraz ondan biraz bundan ihtiras
ve varım dedikçe yokluğa açılıyordum - herşey her yerde


bölündüğümde o derde şimdi martılardan da ses yok çok
bu
senden bana kalan az şey gibi çok bu yüzden yüzlerinden
utan benim bulutlandığım gibi dokunan sayfalarla okunan

ilk düşen yaş hiçbir zaman unutulmuyor sevgili bil ki öyle
ağlanılamıyor bir daha – sadık kalmayı ben başardım ona
sen söküp savurdukça da


orada da kalmışım seninle

susalım …



kk
05 Kasım 2007 istanbul


Toplama Başıma Martılarını: BİR DE GÜRÜLTÜ ÇEKEMEYECEK.

SAHİLE:

arada kalmışım seninle
konuşalım

BAŞLIYOR ANLATMAYA:

vakit uzak bir şehri geçsin dağılalım
o okul
biz çıkalım
bir koşu büyüyelim önce

KALBİNE:

ilk adımlarını hiç unutmadım desem
doğrudur kalbim
tüm adlarını unuttum ama onların

DEVAM EDİYOR:

sonra
o şiir senin bu şarkı benim
yazılalım söylenelim de

bu sokaklar

ne kadar yarılanırsak
o kadar da yaralanalım
ölelim de hatta

HAYATA!

sen demiştin hayat bana
korkaksın diye
birlikte utanalım utanacaksak

AŞKA:

hangi rengi seviyordum aşk
hangi sana susuyordum

ANILARI GELİYOR AKLINA:

eve dönüşler
o yakışıklılık kopan fırtınalara mayıs düşüyordu
haziran temmuz üşüyordu fena
ilkyazlar nefretlere bürünüyordu

YİNE SAHİLE ANLATMAYA DEVAM EDİYOR:

hatıralarım
ve her inadın tuttuğunda
sen başıma martılarını topluyordun sahil

gel o çığlık
hepsinden vazgeçiver

onu seviyorum diyordum

bir kere daha geliyordu
bir kere daha gidiyordu yağmurla

kendimi uğurlarken kendimle
kaç tren eskitiyorduk

haller

başıboş ya da oradan oraya
ürkek biraz da yorgun aksan
hiç özet yapmayı bilemediğim demler

değerken kış tenler
adam oluyordu adımları

KENDİ KENDİSİNE, SEVGİLİYE DER GİBİ:

karşıma çıkmanı anlamıyordum
hangi bedel kaçıyorduk
ona hiç bakamıyordum

hangi sarhoşluğa uyanıyorduk o sabah bilmiyorduk
anısı kaç kapı çalıyordu bir acı sonra

SEVGİLİYE:

bilenişimiz doğru yerde
doğru zamanda açıyordu dilenişimizi
kıyıya vuruyordu bu biz düşümleri
hani dünlerimiz
hain düşlerimiz uzanıyordu

ben seni bağışladım o son ihtilalde
başka çare ihtimali ile
unutmak adına mecburen u dönüşü
belki de sessizliğe
nihayet sensizliğe
ihanet valsi
bunu da bana sen öğretiyordun

sımsıkı sarılırken bir aşk
boğuluyordum

KENDİ KENDİSİNE:

içimde biraz ondan biraz bundan ihtiras
ve varım dedikçe yokluğa açılıyordum

SAHİLE:

herşey her yerde
bölündüğümde o derde
şimdi martılardan da ses yok

SEVGİLİYE:

çok bu
senden bana kalan az şey gibi çok
bu yüzden yüzlerinden utan
benim bulutlandığım gibi
dokunan sayfalarla okunan

ilk düşen yaş
hiçbir zaman unutulmuyor sevgili
bil ki öyle
ağlanılamıyor bir daha


SAHİLE:

sadık kalmayı ben başardım
ona sen söküp savurdukça da

orada da kalmışım seninle

susalım


kk
05 Kasım 2007 istanbul

Bir şiirde hitap, genellikle belli birine olur. Bu şiiri, şairin sık sık muhatap değiştirmesi anlaşılmaz hale getirmiş. Kafatasını eline alıp, ona bakarak: “Olmak veya olmamak… İşte bütün mesele bu!..” demiş olsaydı, herkes kolayca anlayacaktı.

Tek perdelik piyes gibi… Sahnede şair… Bulunduğu yer sahil… Güya sahile hitap edecek, ona derdini anlatacak. Bazen kendi kendine konuşuyor, sesli düşünüyor. Bazen aşka bazen kalbine hitap ediyor. Sonra sevgilisi yanındaymış gibi içine sığdıramadığı haksızlıkları adeta onun yüzüne haykırıyor! Sitem ediyor. Yaşananları düşünüyor, acı tatlı günleri… İçinde ihanet ve gözyaşı olsa da… Yine de affedebiliyor ve biten aşkın, giden sevgilinin ardından üzüntü duyduğunu anlatıyor.

Mecnun’da mantık aranır mı? Öyle bir halde, ne yapacağını, kime yakınacağını şaşırmış ve halinin darmadağınıklığını bu darmadağın seslenişlerle izah etmiş. O zaman, başarılı saymak gerekir.

Çok kötü bir muameleye maruz kalan, büyük bir haksızlığa uğrayan veya en sevdiğini kaybeden nasıl olur? Önüne gelene derdini anlatmaz mı? Dertli deli olur.

Ölenin en yakınları; taziyeye gelenlere, bazen ölene, bazen hiç tanımadıklarına hitaben bile konuşmaya başlarlar. Bazen de kendi kendilerine söylenirler. Bu hal, onların ne kadar acı çekmekte olduklarının ifadesidir. Akıllı, mantıklı, sakin olmaları, olayı kabullenmeleri ve az konuşmaları beklenebilir mi?

Şairimizin de içinden fışkıran pınar, debisi yüksek olduğundan tek kanaldan değil, her müsait bulduğu yerden, kollara ayrılarak akmakta, o nedenle okuyucu, şiir denen akarsuyun hangi kolunu takip edeceğini şaşırmakta. Elimden geldiğince, geniş bir ovaya yayılmış olan o kolları isimlendirmeye çalıştım.

Dizelerin hatalı bölünüşleri de apayrı bir düzensizliğe sebep olmuş. O nedenle, tekrar düzenleyerek, anlaşılır hale getirdim.

Şiir yeteri kadar açık… İzaha muhtaç yerleri olursa, akla takılan, sorabilirsiniz.

Mutluluklar…

Onur BİLGE

şiirde orijinal bir imge ya da duyguya rastlayamamış olduğumdan dolayı..söze 'şiirde' diye başlamamı kendi kendime tekzip ediyorum..

@..

senin kuşlarını çok uçurduk gökyüzüne

şimdi biraz da benden bahsedelim

sesimin efsununa neden engerekler çöreklenmiştir

bilmek istemez misin mesela

neden yemyeşil bir ormandan

bir vahalık yeşertiye dönüştüğümü

anlamak istemez misin


her cıvıltını ezberime almışlığımın

beni nasıl da sağırlaştırdığını

dünyanın bin haline dair yanılgılarımı

senin kuşlarından kaynaklandığını öğrenmek ister misin


ya da

yoksa

sadece cıvıldamak mı istersin

ey kara perçeminde yazgımı söndüren efkâr..



@..

imge yapabilmek cirpinisiyla bitmemis eksik kirik tumceler harmanlamasi olmus malesef/siirsellikten uzaklasmis.

Sevgi ve saygiyla kalin

Fikret Sahin

bir şey parçalanmış şairin içinde. acıtmış azıcık... şiir demesekte bu öyküye, acıklı bir masal türkülenmiş semalarda.

Çok zor matematik denklemi çőzer prof.ler gibi.. hiç merak etmeyin yarına imge çőzer prof.ler bu şiirin çűzűlmedik imgesini bırakmaz… Bizde şair ve bir de imge çőzen eleştirmenler nerdeyse halkın yarısını teşil etmektedir.
Diğer yarası bilinçli olarak yaşamla; bu bizim şair ve imge çőzen eleşlermenlerimiz ise, şiirin içeriği ile malesef pek ilgilenmezler… Şaire ve şiire saygıyla, ama şőyleymişte bőyle olmuş, martıları başıma musalt etme demiş..sevgili gitmiş..ben yitmiş iyisimi susalım..o kadar mış....Sabah ola, hayır ola..

Saygıyla..

abi benim kafada bir eski dekoder var..
imkanı yok, kıramaz bu şiirdeki imgelerin şifresini..
sizlere kolay gelsin
okurken bile zor döndü dilim..