Topal karınca Şiiri - İlhami Arslantaş

Bir topal karıncayım yüküm kendimden ağır
Koşan zaman içinde giderim ağır ağır
Kendi halime uygun buldum tenha bir çığır
Düşüyorum yollara hizmet baş tacım deyi
………….sancım arşa ağıyor duysun miracım deyi

Bir çürük kestaneyi zorluyorum almaya
Mecbur direniyorum hep ayakta kalmaya
Düşüyor kalkıyorum hakka niyaz kılmaya
Dilimce yakararak bitsin bu acım deyi
………….sancım arşa ağıyor duysun miracım deyi

Koşanlar tez varıyor gittiği menziline
En arkada kalan ben baksam yük tenziline
Öyle ağır bir yük ki sarılmıyor beline
Hep bana yol uzuyor yorgunum açım deyi
………….Sancım arşa ağıyor duysun miracım deyi

Karınca kanununun kuralına uymalı
Erzakı erken alıp ambarlara koymalı
Kışa dönüyor mevsim yavrularım doymalı
Kızıyorum kendime yetmiyor gücüm deyi
………….Sancım arşa ağıyor duysun miracım deyi

Der ilhami maksuda ermek içindi çabam
Bu sevdanın uğruna iki kez yandı abam
Bedbahtın gülmüyorsa neylesin anam babam
Çok ağladım dostlarım,kardeşim, bacım deyi
………….Sancım arşa ağıyor duysun miracım deyi