Karınca Kararınca ya da Timur’la Karınca

Geçenler geçti
Varanlar vardı varınca
Bir mezar taşının eşiğinde
Kalakaldı topal karınca

Başını kaldırdı
Baktı Tanrı’ya
Değil miydi hayat
Bir arpa boyunca

Düştü ağzından rızkı
Düşmedi hiç Tanrı adı

Art arda birkaç kere
Tane yuvarlandı yere
Aldı tırmandı yukarı
Yaklaştı tepeye
Bir daha düştü, tekrar…
Bir daha…

Tam yetmiş iki defa
Sürdü bu işkence
Karınca vazgeçmedi yine
Sabırla ulaştı sonunda zirveye
Yetmiş üçte vardı en tepeye

Karıncaya baktı Timur
Aynaya baktı Timur

Karıncayı görmese Timur
Karınca ezilirdi
Bakıp bakıp topal ayağına
Timur ezilirdi

Aksayan Timur
Topallayan ömür
Karıncanın gözünde azme
İzinde hikmete vardı

Oldu Timur
Emir Timur
Cihangir Timur