Yalınayak gezinmeyi çok severdik de
basamazdık yanan asfaltına,
Ramazan, bre Ramazaan gel de yoğurdunu ye!
sesiyle çınlayan her öğle vakti mahallenin,
oyunumuzun bozulmasına bozulurduk.
Vaktinden evvel yerdik kayısılardan,
çağla derdik, ekşi ekşi, komşu ağaçlardan.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta