Tolstoy'un Işığı Şiiri - Sinan Bayram

Toprağın kokusu, emeğin kutsal teri,
Basit yaşamın derinliği, gerçeğin verimi.
Sarhoşluktan uyanmış bir ruhun çığlığı,
Her lüks bir pranga, her yalan bir sancı.

Savaşın anlamsızlığı, kanın lekesi tende,
"Barış" diye fısıldar, yüreğin en derinde.
İnsanlar neden düşman, neden bu hırs, bu kavga?
Sevgiyle örülmeli hayat, her an, her dalga.

İsa'nın sözleri yankılanır bozkırlarda,
Affetmek ve anlamak, merhamet rüyalarda.
Devletler, kiliseler, maskeli birer oyun,
Hakikat çıplak gezer, kurtulmuş her koyun.

Zenginlik bir lanet, yoksulluk bir bilgelik,
Halkın sesi duyrulur, aydınlık bir gerçeklik.
Mülkiyetin zinciri sıkar insanı boğarcasına,
Paylaşmak özgürlüktür, yaşamak doyarcasına.

Doğruluk yolunda her adım, bir direniş,
İçsel dönüşüm başlar, dışsal her gidiş.
Kendiyle yüzleşmek, vicdanın sesi olmak,
Büyük bir erdemdir bu, hakikate varmak.

Ölüm bir son değil, bir başlangıç, bir eşik,
Ruhun ebedi yolculuğu, sonsuz bir beşik.
İnançla yaşamak, korkusuzca, saf, temiz,
Tolstoy'dan bize kalan, bu ölümsüz deyiş.

Sinan Bayram