yırtıyorum elbisemi
altından bir kat daha elbisem çıkıyor
ben yırttıkça elbiselerimi katlar artıyor
yoruluyorum
boğuluyorum
hırçınlaşıyorum
ben bana gitmek istiyorum
en derine
tin'e...
teni geçtim
ürktüm
şaşkınım...
korkuyorum...
aklın hürmeti karşılıyor beni
akılsızlığın davetsiz misafiride yanıbaşında
selamlaşıyorum
üşüyorum
söyleniyorum
kendi kendime
ben nerdeyim diye
burası olmamalı
daha ilerilere gidiyorum
yollar karışık
sarp, yokuş
yan tarafı uçurum
tırmanıyorum
temkin ayaklarımda
titriyor dizlerim
gözlerim de karıncalar
dahada soğuk karşılıyor beni
uzatıyor elini
tutuyorum
çekiyor beni
ardı sıra
yürüyormuyum
yoksa
kanatlandım mı ben
dumurun doğallığı dilimde
susuyorum
susup kalıyorum
kapı açılıyor maviliğin içinde
ben karşılıyor beni
uzatıyor elini
tutuyorum
elleri sıcacık..
seni bekliyordum diyor
geldim diyorum
sarılıyor bana
ağlıyorum...
17:16
08/09/2006
Kayıt Tarihi : 8.9.2006 17:20:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!