The Tale Of Death Şiiri - Hüseyin Can Se ...

Uzaklara giderken yine sen
El salliyorum sana sisin içinden
Göremeyecegini bile bile
Umudumu kaybetmeden

Bir turuncu kelebek görüyorum sonra
Keskin beyazin içinden
Ucuyor yavas yavas yuzercesine
Aliyorum mesajini çok uzaktan da olsa
Son kalan izlerin de sise gömülürken
Iki damla yas süzülüyor gözlerimden
Yavas Yavas acimi emercesine

Yariliyor sisin duru beyazligi sen kaybolurken.
Ve son bir defa daha görüyorum seni
Tüm canliliginla ve renginle
Sanki hiç teslim olmamissin gibi o kara melege
Yine eski mutluluk ve tazeliginle
Bilmiyorum ne kadar sürer su an
Elim kolum bagli umutla bekliyorum

Gercege dönecek bir gün biliyorum
Leyhime dönecek su acimasiz zaman
Ama o vakte kadar güzelim sen uzaktasin,
ellerimin degil ama askimin,
Bedenimin degil ama ruhumun,
Gözlerimin degil ama hislerimin,
Ulastigi bir yerde.

Kayboluyor tertemiz hayalin bulanik beyaz icinde,
Seni yitirdigimi biz kez daha anliyorum,
Tutmaya çalisiyorum umutsuzca soluklasan elinden,
Çivilenmis gibi kaliyorum biraktigin yerde
Yine uyaniyorum sabahlari ter içinde
Ellerim ariyor seni yattigim yerde
Gerçekle yüzlesiyorum her an her yerde
Dayanamiyorum agliyorum arkandan,
Sen bana hep mutlu ol dedigin halde...