Balkonda oturup beklemek ve
Yalnızlığı hissetmek sonuna kadar
Araba sesi, kuş cıvıltısı, yaprak hışırtısı
Öylece kimsesizken neye yarar
Duyabilmek, görebilmek ne katar insana
Sırf geri dön diye
Çok kahrettim kendimi
Şimdi ise izliyorum geri dönmeni istemeyeceğim
Birisi haline dönüşmeni
Seni artık tanıyamıyorum
Geçen gün falımda çıktın kova erkeği
Hiç tanımıyorum aslında seni
Ama senin için yazıyorum bu şiiri
Bilmiyorum nedenini
Aslında ne diyeceğime de karar veremiyorum
Sen
Dolduramadığım boşluğuma
Aradığımsın
Başlayamadığım şiirimin
İlk satırısın
Adını her andığımda
Gözlerin..
Gözlerinin..
Sahi gözlerine derin derin bakmayalı ne kadar olmuş
Aldı başını gitti aklım
Cümle dahi kuramadım
Başladı her dinlediğimde uğruna
Yaşlar döktüğüm şarkı
Vazgeçemediğim bu huyum acımasızca
Kuruttu bütün yaşlarımı
“Mutlu ol, onu ihmal etme” diyor ama
İlerliyor saatler bir bir
Günler geçiyor
Aylar, yıllar oluyor
Ve biz
Hiçbir şey yapmıyoruz
Ne dur diyebiliyoruz
Bu şiirimin adı yirmi bir on dokuz
Nasıl devamını getireyim diye düşünürken
Oldu bile yirmi bir otuz
Zor bir dört satır oldu şimdiden
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!