Çok zaman olmadı daha
'Gitme ne olur' diyeli sana.
Dayanamadın gittin yine
Her zamanki tezcanlılığınla.
Kırkbeş gün yalnız bıraktın kocanı,
Uzandın sonra toprağa, onun yanına.
Ah canım teyzem.
Annem yarısı.
Kabullenemiyorum birtürlü öldüğünü.
Sanki yan odadaymışsın gibi,
Açıp da kapıyı birden gireceksin içeri,
Bizler eskisi gibi çocuk ve haşarı,
Birtürlü gizleyemediğimiz yaramazlıklarımızla,
Sanki yakalanacağız yine sana
Son gödüğümde de hala gülüyordun.
O hasta ve yorgun bedenin,
Dökülmüş saclar,
Ve inadına hala gülen gözler.
Ölümün seni yendiğine inanmıyorum asla.
Sen her zaman güleçtin,
Eminim cansızken de güleçsin.
Sana dokunamayacaksam bile,
Öpemeyeceksem de ellerinden bir daha,
Sen hala benim;
Tonton ve güleç
Teyzemsin.
İZMİR 17 Ocak 2002
Ertan SezginKayıt Tarihi : 17.1.2002 21:39:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!