Üşüdü toprağa düşen damlalar
Gözlerimden silim silim akarken
Bağrıma diktiğim güller laleler
Üşüye üşüye yola bakarken
Ne bir haber geldi ne sesin duydum
Budadık fidanları
Mevsimleri gelmeden
Kurşun sıktık hançer vurduk
Tanış biliş demeden
Budadık fidanları
Bir demet gül dermeden
Mühür gözlerinle sevdaya daldım
Yıldızlarla her gün selamım saldım
Manalı bakıştan payımı aldım
Vefasıza yâr demişim yanıldım
Atlas libas olsan sırtıma takmam
Sazını koluna taktın
Sivralan’dan yola çıktın
Deste deste gül bıraktın
Âşık Veysel ŞATIROĞLU
Görenlerden iyi gördün
Yüreğimde yangın yanar
İçerde bedenim donar
Beni gören mesut sanar
Sorma beni sorma beni
Yanılıp yadlara konsan
Cihanı âleme sultan olsan da
Çıkıp yücelerde mekân bulsan da
İnsanlara yalancıktan gülsen de
Bir gün olur kuru dala konarsın
Eğer insanlıktan nasip almazsan
Aynalarda bulamadım ben beni
Beni benden kimler aldı bilemem
Zalim avcı yaraladı sinemi
Bu yarayı kimler sarar bilemem
Aynalarda ben kendimi bulamam
Can dediydim can evimden vurdular
Yüreğimi lime lime kıydılar
Kınalı kekliği garip koydular
Yandım ataşlara yangınlardayım
Senden ayrı günler geçmiyor burda
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!