Tevekkül Libası... Şiiri - Döndü Dülger

Ey benim iyi niyetinden öptüğüm kalbim.
Değdi mi bunca emeğe?
Değdi mi bunca kırgınlığa, eziyete?
Bak şimdi yapayalnız sızıyla atıyorsun.
Elinde avucunda ne varsa serdin vefasızlara,
Şimdi bir başına sesine ses arıyorsun.
Ey benim pembe düşlerini heba eden alnından öpülesi gönlüm.
Sırça bir köşkte yaşayan bedevi ömrüm.
Bak işte baştan tırnağa dökülüyorsun.
Ne gecene yanan kandilin kaldı,
Ne sabaha tütecek ocağın.
Yalnızlığın sancağını aldın eline,
Kalan ömrünü tamamla bakalım,
Bir nefes değmeden nefesine.
Ey benim boyundan büyük işlere kalkışan safkan merhametim.
Kendine kör, âleme ışık saçmak için tarumar olan iyi niyetlerim,
Liyakatla uzanan bir gönle denk gelmeden göç etmek varmış kaderinde,
İltica edecek ne bir yerin,
Ne de seni saracak müşfik bir Can kalmış gelecek günlerine.
Boşuna demek yakışmaz ben gibi biçareye
Sen yine de tevekkül libasını giy,
Gözyaşlarını tenhaya,
Acziyetini Mevlaya ilet her nefesinde...
Döndü Dülger