Parkta oynayan çocuklara baktı,
Yaşam doluydu hepsi cıvıl cıvıl,
Ne dert, ne tasa...
Dalıp gitti gerilere on, on beş yıl,
Çocukluğu: hüzün, acılar, yoksulluk,
Belleğinde kötü anılarla dolu çocukluk...
Anası babası ve beş kardeşi,
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta