307.
Çok yakın olduğunuz biri ölür bazen. Cenaze törenine (cenaze töreni! , ne rezil laf) insanlar gelir. Ve ekseriyetle aç gelirler. Onlara pide yaptırmak gerekir. Bu görev genelde yaşı kısmen genç, soğukkanlı görünen mefta yakınlarından birine düşer. Dayım öldüğünde bana düşmüştü mesela. Camide namaz kılındıktan sonra babam usulca kulağıma eğilip “pide işini hallet” dedi. Ben de kardeşimi alıp yanıma pide işini halletmek üzere pideciye doğru yürümeye başladım. Gözümde sıkışıp kalmış yaşlarla. Bir ara dönüp arkamı “siktirip gidin lan hepiniz, dayım ölmüş lan benim sizin de pidenizin de. mına koyarım şimdi, gidin evinizde yiyin! ” demek geldi. Yapamadım. Dayım ölmüştü. İnsanlar pide bekliyordu. Ben çok üzgündüm ama insanlar da çok açtı. Babam bana pide işini hallet demişti. İçimi çeke çeke pideciye gittim. 150 pide 150 ayran… Ama çabuk olsun abi benim dayım öldü de… Bir de kredi kartı geçiyor mu?
Tamamını Oku
çok güzel yazıyormuş bu Ali Lidar..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta