122.
ağır ağır karışırken
gündüzle gece birbirine
kavak ağacıyla selviyi
birbirinden ayıramayacak kadar
sarhoşken ben
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
seni hatırlar ve ürperirim
aklına bile gelmeyecek bir nedenden..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta