Geldim ve gidiyorum,
Bir daha gelmeyeceğim diye söz veremiyorum,
Kapında bekledim hiç utanmıyorum,
Sevdim ayıp mı diyorum.
İnsanlar bir tek duyguya karşı koyamazmış,
Bunun adı aşkmış,
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Ümit'çiğim şiirin çok güzel. Ancak senin gibi aslan delikanlının, öyle esir olması, kendini tutsak kabul etmesini anlayamıyorum. Yazık değil mi bu yaşta. Daha delikanlılığın başlangıcında, dünyayı değiştirecek bilgi ve bilinçlerle kuşanacak, insanlığa bir şeyler sunacak, her türlü esarete özgürlüğün adına sahip çıkacakken, böyle daha başlangıçta su koyvermek sana yakışıyor mu? Yazık değil mi delikanlılığa? Vurulduğun, bir çift göz, bir endamlı bakış, dalgalı saç, kıvıran yürüyüşler, tebessüm eden dudaklar mı? Hepsi gelir geçer delikanlım. Yazık derim. O güzel sanatını, güzel söz dizelerini esaretini ilan etmek için değil, özgürlükler için, insanlara güzel şeyler vaat etmek için kullansana.... Senin gibi gençlerin böyle kendilerini koyvermesine acıyorum doğrusu...
Yazık.... Yazık....
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta