Karanlık geceler, yüreğim sessîz.
Bakarken uyuyan, gözler utansın!
Yâd ellerde kalmış, kimi-kimsesiz.
Kıymetin bilmeyen, sözler utansın!
Özüme, özüm de! Olur mu böyle...
Gönüller sâhibi, durur mu böyle...
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta