Teras Şiiri - Halil Özcan

bir beyefendi voltasını tamamlıyor,
savruk kravatı, çentik yaka eksik klapası,
kuyruğunda kır atının çetrefilli alışkanlıklar;
minarenin göğünde gözü,
göğün gözünde arpacık.

bir ihanet etmiş idim kendime —
işte onu haykırıyorum, detone; yanık.

bir hanımefendi karambolünde voltanın:
demode, kırmızı, kaçık — dekolte açık;
dekoresi beyaz fayans,
soğuk nefesli terasım.
sokağın çıkıntısı misali bir karede:
sıkıntı ifadesi bir bey, bir hanım.

tüfek gibi çatıldı kaşlarım şimdi.
bir kuş kondu terasıma: soğuk, beyaz.

illüzyonu izliyordum çıtım çıkmadan.
ve yok oldu birdenbire — hem hanım, hem bey.
gök yok oldu. ve minare.
ve kuş da uçtu.

halbuki
minarenin göğünde gözü,
ve gözünde arpacık olan ben idim.

bir beyefendi voltasını
tamamladı terasında.