savrulmuştur kadının bacağı
duvarların içine, gömülü çığlıkları
bir uçtan öbür ucuna karanlığın
ve yaşamın tek ucunda ayakları
ağlamıştır gözleri masada
bir su birikintisi
arar kaybolmuş yalnızlığını
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta