gözlerin…
dünyayı susturur bazen,
öylece bakarsın
ve ben,
bir yangını izler gibi kalırım içimde.
sabahları
göğsünün kıyısında uyanmak istiyorum
kahve değil
senin nefesin açılsın içimi.
ellerin…
bir yere götürmesin beni artık
orada sen yoksan
orada ben eksik olurum.
tenin,
karanlıkta yönümü bulduğum pusula
ve ben,
tutunacak başka bir gece bilmiyorum.
gel…
öylece gel.
adını söylemeden bile tanırım sesini.
çünkü içimde başlayan her cümle,
teninle bitiyor.
Kayıt Tarihi : 26.7.2025 15:29:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!